Hello Ayiti
Blijf op de hoogte en volg Hadassa
05 Juni 2015 | Verenigde Staten, Miami
Wat is de vluchthaven klein en chaotisch! Is abnormaal. Nergens hangen borden waar ik mijn koffers kan vinden of waar de uitgang in. Het was niet heel erg moeilijk om te vinden, ik volgde gewoon de mensen die uit het zelfde vliegtuig kwamen als mij. Er kwam zoveel mensen op me af. Mensen die me dingen wouden verkopen, Bedelaars, mensen die me een lift wouden geven en mensen die mijn koffers wooden dragen.
Allemaal heel lief en aardig maar ik kan mijn koffers prima zelf dragen. Im a strong woman ghehe
Eenmaal door alle doaunes en andere controles, stond ik buiten.
En nu dscht ik. Ik zag zoveel mensen, ze leken allemaal op elkaar haha. Daar in moest ik mijn chauffeur vinden met een naambordje van de organisatie.
Tussen al die mensen zag ik een klein papiertje met 'Fondation Coeur Pour Ayiti'. Ik had de juiste personen gevonden.
Alles waar we voorbij reden nam ik in me op. Ik was zo moe dat ik mijn chauffeur en begleider nog geen vragen stelde over de dingen die ik zag. Het was zoveel! Ik weet ook eigelijk niet wat ik er op dat moment van vond.
Nou wat mij allemaal opviel waren de hoeveelheid mensen die overstraat liepen. En dan al werkend, telkens in de weer. Over waar ik maar keek zag ik 'kraampjes'. Niet van die markt kraampjes in Nederland. Ze leggen hun spullen gewoon op straat. Je kan echt alles daar vinden. Eten, medicijnen, verzorgingspullen, kleren, dieren, schoenen, kasten, spiegels, auto, motors noem maar op.
Wat ik me wel afvroeg is hoe ze aan al die spullen komen... ik weet het nu nog steeds niet haha
De wegen vielen me ook op. Het was een weg van allemaal kleine steentjes en zand. Nou dan begrijp je wel dat je erg heen en weer hobbelt met de auto. Grote kuilen kom je ook afentoe tegen op de wegen. De autos gaan dan ook van links naar rechts over weg om de meeste kuilen te vermijden.
Johan vertelde me dat de Fondation dicht bij het vluchthaven was. Mmmm vol mijn gevoel duurde het wel uren haha. Aangezien de wegen en de drukte op de weg. kan je niet heel erg hard rijden. Ik denk dat mijn oudste broer helemaal gek zou worden. haha Hij houd namelijk van doorrijden, en hier is dat niet mogelijk.
Ik kwam rond etenstijd aan bij het huis waar ik deze komende twee maanden verblijf. Zo lief , ze hadden eten voor me gemaakt en op mijn kamer neergelegd.
er was verder niemand in huis, dus kon me nog aan niemand voorstellen.
Mijn begeleider liet mij mijn kamer zien en had eten en drinken voor mij in de koelkast gedaan. Zoveel eten, ik denk dat dat pas op is als ik bijna weg ga. Ben gaan eten en daarna op bed gaan liggen.
Ondanks dat ik zo moe was kon ik niet slapen. Niet omdat ik in een nieuwe omgeving was maar ik zag bij binnenkomst een salamander. niet 1 maar 4. gatsiederrie. ieuwl. Op bed dacht ik straks komen ze bij mijn bed...haha nu klink ik zo erg als een klein kind. Toen ik het licht uit deed om te gaan slapen hoorde ik me toch een geluid! Ik wist niet hoe snel ik het licht weer aan moest doen haha.
En jaaahooorr het waren de salamanders... ik wist niet eens dat hun geluid konden maken!
Nou dan voel je het misschien wel aankomen... ik ging slapen met het licht aan. haha En ik sliep heerlijk!
-
05 Juni 2015 - 15:24
Anita Van Der Sluis:
Haha, bang voor salamanders? Ze zijn banger voor jou dan jij voor hen!
-
05 Juni 2015 - 17:59
Annet:
Gelukkig is de angst voor salamanders straks over.
en dus ook hier heb je je alleen uit gered. hey, big strong lady! -
05 Juni 2015 - 18:21
Ria De Groot:
Wow, ik zie het helemaal voor me. Al die nieuwe indrukken, alles wat op je afkomt. En dan wil je gaan slapen en zijn daar die salamanders. Haha, ik had je kunnen waarschuwen. Ze zijn overal in de tropen en vangen kleine insectjes. Reuze handig dus. Ben je er inmiddels aan gewend/
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley